Een aantal sagen uit de eigen rode hoed zijn o.a.: de witte raaf, het hertje, konijntje en het zwijntje, de eikenboom en de beukenboom. Maar ook variaties op de witte wieven en het bekende verhaal over de bloedsteen in kernhem en over de schaapsherder met zijn geliefde kudde...
Sagen en legenden staan hier bewust niet bij, maar geïnteresseerd? Neem dan contact met mij op.
Hieronder enkele van mijn verhalen. Die voor zich spreken...
10 Winterwortels
Perla de IJslandse pony staat samen met haar vriendjes Skjona, Jitske en Amber in een ruime weide. Alle vier de pony’s zijn gek op winterwortels. Ze hebben allemaal een eigen voorkeur voor de kleur. Perla houdt echt het meest van oranje winterwortels. Terwijl Skjona het liefst groene heeft. Jitske heeft echt een duidelijke voorkeur voor rood en Amber eet uitsluitend gele winterwortelen.
De pony’s voelen zich bijzonder goed begrepen door hun bazinnetje Lize. Omdat ze elke avond met een grote zak vol winterwortelen komt. Zij verdeelt deze wortelen over vier emmers. Elke pony krijgt zijn eigen emmer, dit eet het rustigst en is het duidelijk. Bovendien kan Lize zo goed in de gaten houden dat alle pony’s genoeg wortelvitamientjes binnen krijgen.
Groente is niet alleen goed voor mensen maar ook voor pony’s. De pony’s zijn wel een beetje verbaasd dat het Lize iedere keer lukt om iedere pony de eigen voorkeurskleur te geven. Perla krijgt altijd oranje, Skjona groene, Jitske rood en Amber gele. Het lijkt net alsof Lize zomaar wat in de emmers kiepert. Maar dit kan niet, want elke pony krijgt iedere keer zijn favoriete kleur. Ze voelen zich enorm begrepen en gewaardeerd.
Ook deze avond krijgen zij van hun bazinnetje elk een emmer vol met winterwortel. Nadat ze deze leeg hebben gesmikkeld, uiten ze hun waardering en verbazing. Het is knap van Lize, dat het haar weer is gelukt om ons elk de juiste kleur wortel in de eigen emmer te geven. De pony’s praten er even over na.
Skjona vertelt aan de andere pony’s dat zij de voorkeur heeft voor groene wortel omdat die dezelfde kleur heeft als het gras, wat ook altijd zo lekker wegknabbelt. ,,Gras groen?’’, roept Jitske verbaasd uit. ,,Het gras is rood, net zoals mijn winterwortelen.’’ Amber krabbelt met haar hoef over de grond. ,,Nee’’, hinnikt ze ,,Geel is het gras net als de winterwortelen die ik van Lize krijg.’’ De pony’s worden er stil van. Dit moeten ze even verwerken. Ze kijken vol verwachting naar Perla of zij ook nog iets zal zeggen over de kleur van de winterwortelen en het gras.
Perla briest een aantal keer flink. ,,Ik snap er niets meer van’’, zegt Perla. ,,Maar ik zie het gras en de wortelen juist als oranje, dezelfde kleur als de wortels die ik van Lize krijg.’’ De pony’s schudden hun hoofden even flink door elkaar en schrapen hun hoeven over de grond. Vervolgens zeggen ze in koor: ,,Ik snap er helemaal niets van.’’ Lachend kijken ze elkaar aan. Daarna valt er een stilte.
Vol verwondering over de verschillende kijk op dezelfde wortels en hetzelfde weiland staan de pony’s over hun nieuwe wereldbeeld na te denken. Totdat Perla prompt zegt: ,,Weten jullie wat het volgens mij is? Ik denk dat we dezelfde dingen om ons heen zien, maar dat we het anders noemen en misschien ook anders ervaren.” Het wordt stil, dit moet iedereen eerst even verwerken. De andere pony’s knikken na een paar minuten instemmend. Zelf hadden ze het niet kunnen bedenken, maar het klinkt wel goed. ,,Het kan toch niet dat we hetzelfde zien en het anders ervaren?’’, vraagt Amber opeens terwijl ze de stilte doorbreekt. Skjona zucht diep en voelt een lichte hoofdpijn aankomen.
,,Dus als ik het goed begrijp Perla, zien wij de wereld om ons heen allemaal met andere ogen?’’, vraagt Skjona dan opeens.
,,Ja”, zegt Perla. ,,Ik denk het wel.’’
Jitske mengt zich nu ook in het gesprek. ,,Dit is heel knap van jou, Perla. Wat kun je snel denken. Wauw!’’ de oude merrie schraapt haar keel en wil verder praten, maar wordt onderbroken door Amber. ,,Ja, Perla echt super, super, superrrr knap van je!’’ Perla schraapt wat verlegen met haar hoef over de grond en weet niet zo goed hoe ze op de aardige woorden moet reageren.
Skjona briest voordat ze wat zegt. ,,Perla, ik vind het ook knap van je en weet je waar ik ook altijd moeite mee heb?’’ Perla schudt haar ponyhoofd. ,,Als iemand iets aardigs tegen me zegt, zoals: dat heb je goed gedaan of je ziet er leuk uit.’’ Perla kijkt verbaasd naar Skjona. ,,Echt waar?’’, reageert ze zachtjes. Skjona knikt. ,,Mijn moeder leerde me altijd om dank je wel te zeggen als iemand zoiets aardigs zegt. Want dat is een eigenlijk een compliment.’’
,,Een compliwat?’’, vraagt Amber. ,,Een compliment’’, zegt de oude merrie rustig. Amber kijkt naar Skjona, de merrie knikt. ,,Een compliment ontvangen, is iets wat je moet leren’’, zegt de oude merrie en ze zucht diep... ,,Maar om eerlijk te zijn vind ik het nog steeds moeilijk om een compliment te ontvangen. ,,Echt waar?’’, vraagt Perla verbaasd. Jitske knikt. ,,Ik vind het ook moeilijk hoor!’’, roept Amber snel.
Er valt een korte stilte. ,,Dank jullie wel’’, zegt de zwarte IJslander dan zachtjes, terwijl ze naar de grond kijkt.
,,Graag gedaan’’, zegt Skjona beleefd. Amber kijkt vragend naar de bonte IJslander. ,,Dat kun je zeggen als iemand dankjewel zegt’’, legt ze uit. ,,O, wat is het toch ingewikkeld’’, zegt Amber. ,,Ik geloof dat ik nóóit al die manieren kan leren. Het zijn er zoveel.’’ Amber laat haar hoofd zakken en zucht een paar keer diep, haar hoeven schrapen luid over de grond. Het ziet er zo theatraal uit dat het net is of Amber het niet echt voelt, maar doet alsof. De andere pony’s kijken elkaar aan en proesten het uit van het lachen.
Amber kijkt verbaasd op, ze voelde zich echt verdrietig. ,,Het valt best mee Amber’’, zeggen de andere pony’s in koor. Nu moet Amber lachen. De pony’s zien het en lachen samen.
Sagen en legenden staan hier bewust niet bij, maar geïnteresseerd? Neem dan contact met mij op.
Hieronder enkele van mijn verhalen. Die voor zich spreken...
10 Winterwortels
Perla de IJslandse pony staat samen met haar vriendjes Skjona, Jitske en Amber in een ruime weide. Alle vier de pony’s zijn gek op winterwortels. Ze hebben allemaal een eigen voorkeur voor de kleur. Perla houdt echt het meest van oranje winterwortels. Terwijl Skjona het liefst groene heeft. Jitske heeft echt een duidelijke voorkeur voor rood en Amber eet uitsluitend gele winterwortelen.
De pony’s voelen zich bijzonder goed begrepen door hun bazinnetje Lize. Omdat ze elke avond met een grote zak vol winterwortelen komt. Zij verdeelt deze wortelen over vier emmers. Elke pony krijgt zijn eigen emmer, dit eet het rustigst en is het duidelijk. Bovendien kan Lize zo goed in de gaten houden dat alle pony’s genoeg wortelvitamientjes binnen krijgen.
Groente is niet alleen goed voor mensen maar ook voor pony’s. De pony’s zijn wel een beetje verbaasd dat het Lize iedere keer lukt om iedere pony de eigen voorkeurskleur te geven. Perla krijgt altijd oranje, Skjona groene, Jitske rood en Amber gele. Het lijkt net alsof Lize zomaar wat in de emmers kiepert. Maar dit kan niet, want elke pony krijgt iedere keer zijn favoriete kleur. Ze voelen zich enorm begrepen en gewaardeerd.
Ook deze avond krijgen zij van hun bazinnetje elk een emmer vol met winterwortel. Nadat ze deze leeg hebben gesmikkeld, uiten ze hun waardering en verbazing. Het is knap van Lize, dat het haar weer is gelukt om ons elk de juiste kleur wortel in de eigen emmer te geven. De pony’s praten er even over na.
Skjona vertelt aan de andere pony’s dat zij de voorkeur heeft voor groene wortel omdat die dezelfde kleur heeft als het gras, wat ook altijd zo lekker wegknabbelt. ,,Gras groen?’’, roept Jitske verbaasd uit. ,,Het gras is rood, net zoals mijn winterwortelen.’’ Amber krabbelt met haar hoef over de grond. ,,Nee’’, hinnikt ze ,,Geel is het gras net als de winterwortelen die ik van Lize krijg.’’ De pony’s worden er stil van. Dit moeten ze even verwerken. Ze kijken vol verwachting naar Perla of zij ook nog iets zal zeggen over de kleur van de winterwortelen en het gras.
Perla briest een aantal keer flink. ,,Ik snap er niets meer van’’, zegt Perla. ,,Maar ik zie het gras en de wortelen juist als oranje, dezelfde kleur als de wortels die ik van Lize krijg.’’ De pony’s schudden hun hoofden even flink door elkaar en schrapen hun hoeven over de grond. Vervolgens zeggen ze in koor: ,,Ik snap er helemaal niets van.’’ Lachend kijken ze elkaar aan. Daarna valt er een stilte.
Vol verwondering over de verschillende kijk op dezelfde wortels en hetzelfde weiland staan de pony’s over hun nieuwe wereldbeeld na te denken. Totdat Perla prompt zegt: ,,Weten jullie wat het volgens mij is? Ik denk dat we dezelfde dingen om ons heen zien, maar dat we het anders noemen en misschien ook anders ervaren.” Het wordt stil, dit moet iedereen eerst even verwerken. De andere pony’s knikken na een paar minuten instemmend. Zelf hadden ze het niet kunnen bedenken, maar het klinkt wel goed. ,,Het kan toch niet dat we hetzelfde zien en het anders ervaren?’’, vraagt Amber opeens terwijl ze de stilte doorbreekt. Skjona zucht diep en voelt een lichte hoofdpijn aankomen.
,,Dus als ik het goed begrijp Perla, zien wij de wereld om ons heen allemaal met andere ogen?’’, vraagt Skjona dan opeens.
,,Ja”, zegt Perla. ,,Ik denk het wel.’’
Jitske mengt zich nu ook in het gesprek. ,,Dit is heel knap van jou, Perla. Wat kun je snel denken. Wauw!’’ de oude merrie schraapt haar keel en wil verder praten, maar wordt onderbroken door Amber. ,,Ja, Perla echt super, super, superrrr knap van je!’’ Perla schraapt wat verlegen met haar hoef over de grond en weet niet zo goed hoe ze op de aardige woorden moet reageren.
Skjona briest voordat ze wat zegt. ,,Perla, ik vind het ook knap van je en weet je waar ik ook altijd moeite mee heb?’’ Perla schudt haar ponyhoofd. ,,Als iemand iets aardigs tegen me zegt, zoals: dat heb je goed gedaan of je ziet er leuk uit.’’ Perla kijkt verbaasd naar Skjona. ,,Echt waar?’’, reageert ze zachtjes. Skjona knikt. ,,Mijn moeder leerde me altijd om dank je wel te zeggen als iemand zoiets aardigs zegt. Want dat is een eigenlijk een compliment.’’
,,Een compliwat?’’, vraagt Amber. ,,Een compliment’’, zegt de oude merrie rustig. Amber kijkt naar Skjona, de merrie knikt. ,,Een compliment ontvangen, is iets wat je moet leren’’, zegt de oude merrie en ze zucht diep... ,,Maar om eerlijk te zijn vind ik het nog steeds moeilijk om een compliment te ontvangen. ,,Echt waar?’’, vraagt Perla verbaasd. Jitske knikt. ,,Ik vind het ook moeilijk hoor!’’, roept Amber snel.
Er valt een korte stilte. ,,Dank jullie wel’’, zegt de zwarte IJslander dan zachtjes, terwijl ze naar de grond kijkt.
,,Graag gedaan’’, zegt Skjona beleefd. Amber kijkt vragend naar de bonte IJslander. ,,Dat kun je zeggen als iemand dankjewel zegt’’, legt ze uit. ,,O, wat is het toch ingewikkeld’’, zegt Amber. ,,Ik geloof dat ik nóóit al die manieren kan leren. Het zijn er zoveel.’’ Amber laat haar hoofd zakken en zucht een paar keer diep, haar hoeven schrapen luid over de grond. Het ziet er zo theatraal uit dat het net is of Amber het niet echt voelt, maar doet alsof. De andere pony’s kijken elkaar aan en proesten het uit van het lachen.
Amber kijkt verbaasd op, ze voelde zich echt verdrietig. ,,Het valt best mee Amber’’, zeggen de andere pony’s in koor. Nu moet Amber lachen. De pony’s zien het en lachen samen.
|
|
|
